ເທດສະຫນາ (ເຂົ້າປະດັບດິນ)
ນະໂມຕັດສະ ພະຄະວະໂຕ ອະລະຫະໂຕ ສຳມາສຳພຸດທັດສະ
(ວ່າ3ເທື່ອ)
”ສັບພະປາປັດສະ ອະກະລະນັງ ກຸສະລັດສຸປະສຳປະທາ ສະຈິດຕະປະລິໂຍ ທະປັນນັງຕິ”
ໂພສາທະໂວ ດູລາສັບປຸລິສະເຈົ້າທັງຫລາຍ ຜູ້ປາດຖະຫນາຫາຍັງສຸກສາມປະການ
ມີນິລະພານເປັນທີ່ແລ້ວ ຈົ່ງພາກັນຕັ້ງໂສຕາປະສາດແກ້ວ ຫູທັງສອງຟັງຍັງລົດສະທຳມະເທດສະຫນາ
ສະຫລອງສັດທາພັນລະນາເຖີງ ການເຮັດບຸນເຂົ້າປະດັບດິນ ຂອງພຸດທະບໍລິສັດທັງ
ຫລາຍ. ທີ່ໄດ້ນອ້ມນຳມາເຊີ່ງໄທຍະທານມີອາຫານບີນທະບາດເປັນຕົ້ນ,
ທຳອິດພໍ່ອອກແມ່
ອອກທັງຫລາຍກໍ່ເລີ່ມໄຫວ້ພຣະ,ຮັບສິນ
ແລະຖວາຍອາຫານບິນທະບາດ ຖືວ່າທ່ານທັງຫລາຍໄດ້ຊຳລະໃຈໃຫ້ບໍລິສຸດ ເວັ້ນຈາກຄວາມຊົ່ວທັງປວງ
ແລ້ວພ້ອມກັນເຮັດຄວາມດີ, ດັ່ງພຸດທະ
ພາສິດທີ່ຍົກໄວ້ເບື້ອງຕົ້ນນັ້ນວ່າ:
” ສັບພະປາປັດສະ ອະກະລະນັງ ” ການງົດເວັ້ນຈາກຄວາມຊົ່ວທັງປວງ ” ກຸສະລັດສຸປະສຳປະທາ ” ການເຮັດແຕ່ຄວາມດີ
” ສະຈິດຕະປະລິໂຍທະປັນນັງ ” ການຊຳລະຈິດໃຈໃຫ້ຂາວສະອາດ ເພື່ອອຸທິດສ່ວນບຸນກຸສົນນີ້ໄປໃຫ້ແກ່ຍາດຕິພີ່ນ້ອງ
ຜູ້ທີ່ລ່ວງລັບໄປແລ້ວ ເພື່ອເປັນການຕອບບຸນແທນຄຸນ ສະແດງເຖີງຄວາມ ກະຕັນຍູກະຕະເວທິຕາຕໍ່ຜູ້ມີພຣະຄຸນ,
ດັ່ງເລື່ອງໃນສະໄຫມ ພຸດທະການ, ຍັງມີພຣະຍາຕົນຫນື່ງຊື່ວ່າ: ພິມພິສານ ມີຄວາມປາດຖະຫນາ ຈັກກະທຳຕອບບຸນແທນຄຸນ
ພໍ່ແມ່ ພີ່ນ້ອງ ປູ່ຍ່າ ຕາຍາຍ ຝູງທີ່ໄດ້ຕາຍໄປແລ້ວ.
ດັ່ງນັ້ນພຣະຍາພິມພິສານ ກໍ່ໄດ້ຊັກຊວນເອົາບໍລິວານແຫ່ງຕົນເຂົ້າໄປ
ສູ່ສຳນັກຂອງພຣະພຸດທະເຈົ້າ ແລ້ວກໍ່ຂາບທູນຖາມວ່າ
ຝູງຂ້າທັງຫລາຍ ຈັກກະທຳຕອບບຸນແທນຄຸນ ພໍ່ແມ່ຍາດຕິກາວົງສາພີ່ນ້ອງ ຝູງຕາຍໄປແລ້ວນັ້ນ
ຈັກໃຫ້ຜູ້ຂ້າກະທຳດັ່ງລືກໍ່ຂ້າຈາ ຂໍພຣະສັບພັນຍູເຈົ້າຈົ່ງເທດສະຫນາແກ່ຝູງຂ້າທັງຫລາຍໃຫ້ແຈ້ງບັດນີ້ແດ່ເທີ້ນ.
ເມື່ອນັ້ນພຣະສັບພັນຍູເຈົ້າກໍ່ໄດ້ເທດສະຫນາ ເຫດອັນນັ້ນໃຫ້ແຈ້ງແກ່ພຣະຍາພິມພິສານວ່າດັ່ງນີ້:
ມະຫາຣາຊະ ດູລາມະຫາລາດ ຫາກບຸກຄະລະຜູ້ໃດລະລືກຄຶດເຖີງພໍ່ແມ່ ພີ່ນ້ອງ ປູ່ຍ່າຕາຍາຍ
ຍາດຕິກາວົງສາທີ່ຕາຍໄປແລ້ວນັ້ນ ທ່ານຈົ່ງກະທຳບຸນໃນກາງວັດສາແຫ່ງພຣະສັງຄະເຈົ້າທັງຫລາຍນັ້ນແລ,
ເພາະເຫດວ່າ ຊ່ວງໄລຍະເດືອນ (9) ເປັນເຄີ່ງວັດສາແຫ່ງພຣະສັງຄະເຈົ້າທັງຫລາຍ ກໍ່ຈະມີພະລະອານິສົງມາກຫນັກແທ້ແລ.
ມະຫາຣາຊະ ດູລາມະຫາລາດ ພໍເຖີງເດືອນເກົ້າດັບສັດນະລົກທັງຫລາຍ ກໍ່ຂໍພອນນຳພຣະຍາຍົມພິບານ
ເພື່ອອອກຈາກນະລົກມາສູ່ມະນຸດສາໂລກເມືອງຄົນ,
ເມື່ອມາເຖີງແລ້ວເຂົາກໍ່ຮ້ອງໄຫ້ໄປມາ ຫາພໍ່ແມ່ລູກເມຍ ແລະຍາດຕິພີ່ນ້ອງ
ຂອງເຂົາສູ່ຄົນຫັ້ນແລ. ແລະກໍ່ເຂົ້າໄປສູ່ວັດວາອາຮາມ ແລກະຕຶບກະດີ
ກຸດຕິວິຫານ ຂ່ວງເຈດີ ສີມະຫາໂພດ ອັນເປັນທີ່ຢູ່ຂອງພິກສຸສາມະເນນ
ຄັນເຜດເຫລົ່ານັ້ນມາແລ້ວ ເຫັນຫໍ່ເຂົ້າອັນລູກຫລານເອົາໄປທານໄວ້ວັດ
ແຄມຮົ້ວວັດ ແລະກົກໄມ້ຢູ່ແຄມວັດນັ້ນ ເຂົາກໍ່ກິນຫໍ່ເຂົ້າອັນນັ້ນ ແລ້ວກໍ່ອວຍໄຊໃຫ້ພອນແກ່ລູກຫລານພໍ່ແມ່
ຍາດຕິພີ່ນອ້ງ ນັ້ນໃຫ້ເຂົາຢູ່ດີມີສຸກ ມີເຂົ້າຂອງເງີນທອງຕາມໃຈມັກ
ແລ້ວເຂົາກໍ່ໄດ້ພົ້ນຈາກການເປັນເຜດແລ້ວກໍ່ໄດ້ໄປເກີດໃນເມືອງສຸກຄະຕິໂລກສະຫວັນພຸ້ນກໍ່ມີແລ,
ຄັນເຜດເຫົ່ລານັ້ນມາແລ້ວບໍ່ເຫັນລູກຫລານ ກະທຳຫໍ່ເຂົ້າປະດັນດິນ
ຄືກັບບ້ານເມືອງເຂົາທັງຫລາຍ ດັ່ງນັ້ນເຂົາກໍ່ເລີຍບໍ່ໄດ້ກິນເຂົ້າ
ເຂົາກໍ່ຮ້ອງໄຫ້ໄປມາແລ້ວຈົ່ມດ່າລູກຫລານວ່າ ໃຫ້ເຂົາທຸກຍາກ
ເຂົາບໍ່ຮູ້ຈັກກິນທານ ເຂົາເປັນຄົນຂີ້ຖີ່ຫນາຕັນ
ບໍ່ເຂົ້າວັດຟັງທຳຈຳສິນ ເຂົາມີແຕ່ກະທຳບາບ
ລັກຫມົກຈົກຫໍ່ ຂ້າເຈົ້າເອົາຂອງ ໂລບໂມໂສທາ ກິນເຫລົ້າເມົາສຸລາ
ຄັນຕາຍໄປກໍ່ຈັກໄດ້ໄປຕົກນະລົກດັງເກົ່າກໍ່ມີແລ.
ດັ່ງນັ້ນ ຈົ່ງໃຫ້ພາກັນກະທຳບຸນຫໍ່ເຂົ້າປະດັບດິນ
ທຸກປີຢ່າໃຫ້ຂາດເທີ້ນ... ກໍ່ຫາກຈະເປັນບຸນຄຸນແລະພະລະຄ້ຳຊູ
ບໍ່ອາດຈັກຄະນານັບໄດ້ແລ ບໍ່ແມ່ນແຕ່ພໍ່ແມ່ ປູ່ຍ່າຕາຍາຍ
ຂອງຕົນເທົ່ານັ້ນ ທີ່ຈະໄດ້ຮັບບຸນກຸສົນອັນນີ້
ແມ່ນຍັງໃຫ້ໄປຮອດໄປເຖີງເຜດ ແລະສັດຕະວະໂລກ ເທວະໂລກ ມະນຸດສະໂລກ
ອັນແມ່ນຍາດເຮົາກໍ່ດີ ບໍ່ແມ່ນຍາດເຮົາກໍ່ດີ ກໍ່ຈະໄດ້ຮັບສ່ວນບຸນອັນນີ້.
ເມື່ອພຣະພຸດທະເຈົ້າ ໄດ້ເທດສະຫນາພະລະບຸນຫໍ່ເຂົ້າປະດັບດິນ
ໃຫ້ພຣະຍາພິມພິສານຟັງດັ່ງນີ້ແລ້ວ ພຣະຍາພິມພິສານກໍ່ໄດ້ເຖີງ ໂສດາພະລະຍານຕາມບຸນຍະສົມພານແຫ່ງຕົນກໍ່ມີວັນນັ້ນແລ,
ເອວັງ ກໍ່ມີດ້ວຍປະການລາຊະນີ. ຯຯຯ
No comments:
Post a Comment