ການບວດເປັນປະເພນີຂອງລາວເຮົາອີກຢ່າງຫນຶ່ງ
ຄືຜູ້ຊາຍທຸກຄົນຄວນໄດ້ບວດຄົນລາວບູຮານສະໄຫມກ່ອນຖືວ່າ
ຄົນທີ່ໄດ້ຜ່ານການບວດມານັ້ນເປັນຄົນສຸກ
ສ່ວນຄົນທີ່ຍັງບໍ່ໄດ້ຜ່ານການບວດນັ້ນຖືວ່າເປັນຄົນດິບ.
ເພາະຜູ້ທີ່ໄດ້ບວດນັ້ນໄດ້ຜ່ານການສຶກສາອົບຮົມທາງດ້ານສິນທຳ
ຄຸນນະທຳມາແລ້ວເປັນຢ່າງດີຖືວ່າເປັນຜູ້ຮູ້ຈັກບາບບຸນຄຸນໂທດ, ແລະວ່າລອນສອນງ່າຍ.
ຕາມທຳນຽມຂອງຄົນລາວບູຮານນັ້ນເຖິງວ່າລູກໄດ້ເປັນຂ້າລັດຖະການກໍ່ດີ, ກ່ອນຈະມີຄອບຄົວກໍ່ຕ້ອງລາງານເພື່ອເຂົ້າມາບວດສາກ່ອນ, ບາງທີກໍ່ບວດໃຫ້ພໍ່ໃຫ້ແມ່ຫລືບວດໃຫ້ຟ້າໃຫ້ແຖນ
ຢ່າງຫນ້ອຍ 7 ວັນຫລື 14 ວັນ, ແຕ່ບາງຄົນແຕ່ງງານແລ້ວຈຶ່ງບວດກໍ່ມີ.
ການບວດຄືຫຍັງ? ”ບວດ”
ແປວ່າໄປໂດຍສິ້ນເຊີງ ຫລືງົດເວັ້ນໂດຍສິ້ນເຊີງ, ການໄປໂດຍສິ້ນເຊີງຫມາຍເຖິງການໄປຈາກເພດຄາລະວາດ,
ສະລະຄວາມມີຊັບສົມບັດ, ສະລະການກິນຢູ່ຢ່າງຄາລະວາດ ແລະສະລະກິລິຍາວາຈາຢ່າງຄາລະວາດ.
ການງົດເວັ້ນໂດຍສິ້ນເຊີງນັ້ນຫມາຍເຖິງການງົດເວັ້ນຫມົດ,
ເວັ້ນຈາກທຸກຢ່າງທີ່ພຣະພຸດທະເຈົ້າຕັດໃຫ້ລະເວັ້ນ.
ການບວດນັ້ນມີສອງຢ່າງຄື:
ການບວດເປັນສາມະເນນ (ຈົ໋ວ) ເອີ້ນວ່າບັນພະຊາ,
ການບວດເປັນພຣະພິກສຸນັ້ນເອີ້ນວ່າອຸປະສົມບົດ. ຄົນທີ່ຈະອຸປະສົມບົດ (ບວດພຣະ) ໄດ້ນັ້ນຕ້ອງມີອາຍຸຄົບ 20
ປີບໍລິບູນ, ບໍ່ມີຄະດີໃດໆຄ້າງຄາ, ບໍ່ມີຫນີ້ສິນ ແລະຕິດຢາເສບຕິດຕ່າງໆ,
ເພາະຖ້າຫາກເຂົ້າມາບວດອາດຈະກໍ່ໃຫ້ເກີດບັນຫາຕາມມາໄດ້. ແລະຄົນທີ່ບໍ່ຄວນໃຫ້ບວດນັ້ນຄືມີອາຍຸບໍ່ຄົບ
20 ປີບໍລິບູນ, ມີຄວາມຜິດຕໍ່ອາຍາແຜ່ນດິນ ແລະບໍ່ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດຈາກພໍ່ແມ່.
ຜູ້ທີ່ຫ້າມບວດເດັດຂາດໃນທາງພຸດທະສາດສະຫນານັ້ນໄດ້ແກ່
ຜູ້ທີ່ມີພະຍາດຕິດຕໍ່ໄດ້ງ່າຍ
ຄົນທີ່ມີອະໄວຍະວະພິການໄຮ້ຄວາມສາມາດເຊັ່ນ: ກະເທີຍ,
ຄົນຫູຫນວກ ແລະຕາບອດເປັນຕົ້ນ.
ແຕ່ທຸກໆທ່ານກໍ່ສາມາດບວດໃຈໄດ້ ເຖິງວ່າຈະບໍ່ໄດ້ບວດກາຍເປັນພຣະ,
ຫມາຍຄວາມວ່າຍັງຄອງເຮືອນຢູ່ທີ່ບ້ານ, ຢູ່ກັບລູກກັບເມຍ,
ກັບສາມີຢູ່ກັບພໍ່ແມ່ພີ່ນ້ອງ ບໍ່ວ່າຈະເປັນຍິງຫລືຊາຍເດັກນ້ອຍ ຫລືຜູ້ໃຫຍ່ກໍ່ສາມາດບວດໃຈໄດ້ ໂດຍການສຳລວມກາຍ ວາຈາ ແລະໃຈ
ປະຕິບັດຕາມຄຳສອນຂອງພຣະພຸດທະເຈົ້າເຊັ່ນ: ຮັກສາສິນຫ້າໄດ້ແກ່:
1. ເວັ້ນຈາກການບຽດບຽນທຳລາຍຊີວິດ.
2. ເວັ້ນຈາກການລັກຂອງໆຄົນອື່ນ.
3. ເວັ້ນຈາກການປະພຶດຜິດທາງກາມ.
4. ເວັ້ນຈາກການເວົ້າຕົວະຫລອກລວງ.
5. ເວັ້ນຈາກການດື່ມສຸລາຢາເມົາຕ່າງໆ.
·
ງົດເວັ້ນຈາກອະບາຍຍະມຸກ 6 (ຫົນທາງສູ່ຄວາມຈິບຫາຍ) ໄດ້ແກ່:
1. ສຸລາຢາເມົາຕ່າງໆ.
2. ທ່ຽວກາງຄືນ.
3. ທ່ຽວເບີ່ງການຫລີ້ນຕ່າງໆ.
4. ຫລີ້ນການພະນັນ.
5. ຄົບຄົນຊົ່ວເປັນມິດ.
6. ຂີ້ຄ້ານເຮັດວຽກງານ.
ແລ້ວຫັນມາຕັ້ງຈິດຕັ້ງໃຈຝຶກສະມາທິເພື່ອໃຫ້ຈິດໃຈສະອາດ, ສະຫ່ວາງແລະສະຫງົບ,
ແລ້ວຈິດໃຈຈະຜ່ອງໃສເບີກບານ. ກ່ອນນອນກໍ່ໄຫວ້ພຣະແລະຕັ້ງຈິດອະໂຫສິກຳຄື:
ໃຫ້ອະໄພແກ່ຄົນທີ່ເຮັດບໍ່ດີກັບເຮົາໄວ້, ຢ່າງນີ້ເພີ່ນເອີ້ນວ່າ
”ບວດໃຈ”.
No comments:
Post a Comment